Περιγραφή

Αν καταφέρεις να ξεφύγεις λίγο απ’ το εγώ σου, το σφιγμένο σου κοστούμι που το στολίζεις με πολύχρωμα πετράδια κι αγωνίζεσαι να το μοστράρεις για κομμάτι υψηλής ραπτικής (ενώ ξέρεις πόσο άδειο είναι), αν αφήσεις λίγο τη σκέψη πως ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από σένα κι ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που νιώθουν, κλαίνε, γελάνε και υποφέρουν, ίσως να καταφέρεις να μυρίσεις αλλιώς τα κρύα πρωινά του Δεκέμβρη (τι; Δεν είχες σκεφτεί μέχρι τώρα ότι μυρίζουν τα πρωινά του Δεκέμβρη;), ίσως το χρώμα της θάλασσας να σου φανεί πιο απέραντο, αν, αν λέμε, καταφέρεις να ξεγλιστρήσεις απ’ το κοστούμι σου.