Καλημέρα αγαπημένη μου καθηγήτρια! Δεν ξέρω πώς τολμώ να σου γράψω αλλά νιώθω ότι χρειάζομαι μια ειλικρινή γνώμη και η δική σου θα είναι σίγουρα αληθινή. Σε θυμάμαι να είσαι τόσο αυστηρή στην τάξη (και οι υπόλοιποι σε θυμούνται έτσι μη νομίζεις) και ταυτόχρονα τόσο καλή, που δεν ξέρω πώς το έκαμνες να κρατάς την ισορροπία!
Αν θα το δημοσιεύσεις, πλις διόρθωσε τα ορθογραφικά και μην θυμώσεις, η ορθογραφία δεν ήταν το αγαπημένο μου μάθημα.
Θα σου πω τι συμβαίνει. Εγώ είμαι με τον Κ., το θυμάσαι, ήμασταν μαζί από πολύ μικρή ηλικία, περάσαμε χίλια πράγματα κλπ κλπ και πραγματικά νιώθω ότι είναι το άλλο μου μισό, ο άνθρωπός μου, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βρω άλλον καλύτερο από τον Κ. ή που να ταιριάζει μαζί μου τόσο πολύ! Εντάξει, είναι και στιγμές που βγαίνει εκνευρισμός ή θυμώνουμε αλλά πάντα τα βρίσκουμε μετά, πάντα κάνει κάποιο αστείο και γελώ και τα λύνουμε όλα. Το μεγάλο μας πρόβλημα όμως είναι εκεί, πανταχού παρών, δηλαδή δεν υπάρχει τρόπος ν’ απαλλαγούμε από αυτό το πρόβλημα, το οποίο είναι η μητέρα του.
Κυρία πραγματικά όμως, αυτή η γυναίκα είναι μια σπαστική ανακατώστρα, δεν μπορείς να φανταστείς τι σκαρφίζεται για να μας ανακατεύει τη ζωή και να μην μας αφήνει να είμαστε ευτυχισμένοι! Στην αρχή στα χρόνια του σχολείου που ήμασταν μαζί, ήταν πάρα πολύ καλή και γλυκιά κι ευγενική κι όποτε είχαν σπίτι κάποια εκδήλωση έλεγε στον Κ.: «Πάρε την Α. τηλέφωνο να έρθει κι αυτή» ή πάντα τον ρωτούσε τι κάνω ή μας έφτιαχνε γλυκά όποτε πήγαινα σπίτι τους κλπ. Σας μιλώ ειλικρινά ήταν τέλεια. Όταν όμως είδε ότι συνεχίσαμε να ήμαστε μαζί και μετά τον στρατό, τα πράγματα άλλαξαν. Διότι ο Κ. πήγε να σπουδάσει ιατρική κι εγώ έμεινα Κύπρο. Ναι έχουμε την απόσταση αλλά ήδη τα καταφέρνουμε δύο χρόνια, είμαστε καλά. Την πρώτη χρονιά πήγα δύο φορές και τον είδα, ήρθε κι εκείνος Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, εννοώ, είμαστε εντάξει. Το ίδιο και πέρσι.
Αλλά έχουμε την κυρία μητέρα του, να βάζει λόγια, να τον παίρνει τηλέφωνο και να του λέει «Μα ακόμα ασχολείσαι με την Α. αντί να κοιτάξεις το μέλλον σου;» Εντωμεταξύ ο Κ. τα πηγαίνει πολύ καλά στις σπουδές του, διαβάζει πάρα πολύ κι εξάλλου έχω κι εγώ διάβασμα, χαλόου, δεν είμαστε όλη την ώρα στα κινητά!
Κυρία μιλάμε για πόλεμο, μερικές φορές την πιάνει τάχα και το κλάμα ότι δεν θα πάρει πτυχίο ο γιος της επειδή είναι μαζί μου και η σχέση μας του αποσπά την προσοχή από τις σπουδές του.
Είμαι ως εδώ (τώρα να σας στείλω φωτο να δείτε!) και δεν ξέρω τι στο καλό να κάνω.
Φιλιά πάρα πολλά κυρία μου αγαπημένη!!
❦
Ρε συ, στεναχωρέθηκα με το μήνυμά σου…! Μα είναι δυνατόν μια γυναίκα να βγάζει τέτοια συμπεριφορά στην κοπέλα του γιου της; Πωπω, ποιος ξέρει τι τρελοί μηχανισμοί έχουν ενεργοποιηθεί μέσα στο μυαλό της ε… Τι να πω! Πέφτω απ’ τα σύννεφα.
Κοίτα, είναι δύσκολη η κατάσταση και δεν ξέρω κι αν θα διορθωθεί ποτέ.
Σκέφτομαι από τη μία, ότι βλέποντάς σας μαζί στην πάροδο του χρόνου, θα το χωνέψει και θα συνειδητοποιήσει πόσο τυχερός είναι ο γιος της που σ’ έχει στη ζωή του. Ότι θα της περάσει όλη αυτή η παράνοια. Απ’ την άλλη όμως, μπορεί και να εδραιωθεί μέσα της το πείσμα και ό,τι άλλο την έχει κατακλύσει δηλαδή η αντίδραση, η προσπάθειά της να χωρίσετε… Όπως μου τα λες, την ενοχλεί που ο γιος της σπουδάζει γιατρός κι εσύ, σαν να μην είσαι «αρκετή» για να είσαι μαζί του; Αυτό καταλαβαίνω απ’ το μήνυμά σου.
Θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Δεν μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που αξιολογούν τους άλλους ανθρώπους με βάση τις «περγαμηνές» που έχουν. Μ’ εκνευρίζει αυτή η προσέγγιση, μου βγάζει κάτι μικροαστικό και μια μεγάλη έπαρση. Το θεωρώ μεγάλο ελάττωμα στους ανθρώπους. Αυτό που πρέπει να σκεφτείς είναι ότι, αν μείνετε μαζί με τον Κ. πάντα η μητέρα του θα σε θεωρεί κατώτερη και πολύ λίγη για τον γιο της.
Για το μαζέψουμε λίγο επειδή είναι και μεγάλο θέμα, θα σου έλεγα ότι έχεις δύο επιλογές: α. Ή θα χωρίσεις (ξέρω, ασύλληπτα σκληρό!) β. Ή θα το πάρεις απόφαση ότι η μητέρα του Κ. πάντα θα είναι απέναντί σου και θα εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να μην δίνεις σημασία στη συμπεριφορά της.
Τα σημαντικά για μένα είναι: α. Να μην έρθεις σε αντιπαράθεση μαζί της και να σε φέρει εκεί που θέλει (δηλαδή να εκδηλώσεις έναν χαρακτήρα που δεν σ’ αντιπροσωπεύει απλά επειδή σ’ έσπρωξε εκείνη σε έντονες συμπεριφορές) και β. Ο Κ. να βλέπει τι γίνεται και να μην επηρεάζεται από τη μητέρα του.
Όταν οι δυο σας είστε δυνατή ομάδα, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Σου στέλνω αγάπη
Η ΣΞΜΞ
Προσθέστε σχόλιο