Γειά.
Είμαι φίλος του Ν. Αλλά δεν ήθελα να τα πω όλα στο ίνστα. Και ξανά συγγνώμη για την ώρα που σας έστειλα προχθές.
Βασικά εγώ είμαι για σπουδές. Ήρθα πριν ένα μήνα περίπου αλλά δεν θέλω να είμαι εδώ. Οι γονείς μου αποφάσισαν για * επειδή θέλουν να γίνω οδοντίατρος. Δεν κατάφερα να περάσω στην Ελλάδα (ούτε έχουμε λεφτά για ιδιωτικό πανεπιστήμιο) οπότε καταλήξαν στη * . Συμφώνησα με βαριά καρδιά αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελα.
Πριν με ρωτήσετε αν μ’ αρέσει κάποια άλλη σπουδή, ναι θέλω να γίνω μηχανολόγος μηχανικός. Δεν μπήκα πολυτεχνείο την πρώτη φορά αλλά θα μπορούσα να ξαναδοκιμάσω, σωστά; Δεν είμαι για ιατρικές, δεν μπορώ ν’ ασχολούμαι με ανθρώπους. Δεν κάνω γι’ αυτό το επάγγελμα.
Και τι θα πω στους γονείς μου τώρα; Έδωσαν ένα σωρό λεφτά να έρθουμε * για να βρούμε διαμέρισμα και πληρώσαμε και λεφτά μπροστά. Θα τους πω ότι τα πετάξαμε; Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάμω.
Πείτε μου μια γνώμη, ξέρετε κάποιο άλλο πανεπιστήμιο που θα μπορούσα να κάνω κάποια ανταλλαγή; Ας πούμε εδώ στην ίδια πόλη. Ή να κάνω αίτηση ξανά και ανάλογα με το τι θα μου πουν ν’ αποφασίσω;
Ευχαριστώ πάντως.
(Μην βάλετε τ’ όνομά μου και διορθώστε τα ορθογραφικά)
Καλώς το!
Λυπάμαι που βρίσκεσαι σ’ αυτή την κατάσταση διότι ξέρω ότι είναι δύσκολη. Δεν είσαι ο μόνος που αντιμετωπίζει ένα τέτοιο θέμα, αυτό είναι σίγουρο. Μετά το μήνυμά σου τις προάλλες έλαβα πολλά μηνύματα από παλιούς μου μαθητές ή και φίλους που βρέθηκαν στην ίδια θέση. Οπότε μην τρελαίνεσαι, θα τη βρούμε την άκρη.
Απ’ τα γραφόμενά σου καταλαβαίνω ότι είσαι των θετικών επιστημών και για να είσαι φίλος του Ν. μάλλον έχεις τελειώσει και τον στρατό, σωστά; Δηλαδή εσύ για έναν ολόκληρο χρόνο που υπηρετούσες δεν τόλμησες να πεις στους γονείς σου ότι δεν θέλεις να γίνεις οδοντίατρος. Κομματάκι άσχημο ε;
Τώρα θα μου πεις ‒κι αυτό το καταλαβαίνω επίσης‒ πώς λέμε στους γονείς ότι δεν θέλουμε αυτό που εκείνοι ονειρεύτηκαν για εμάς; Πώς αντιμετωπίζουμε την απογοήτευση στα πρόσωπά τους, την γκρίνια τους ή και τον θυμό τους ακόμα; Θα σου πω κάτι που ξέρεις αλλά δεν συνειδητοποιείς: Οι γονείς είναι οι άνθρωποι που σε αγαπάνε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο (και μην μου πεις όχι! Δεν θα ξόδευαν ένα σκασμό λεφτά να σε πάνε * και να σου βρουν διαμέρισμα και να σε τακτοποιήσουν για να σπουδές, αν δεν τους ένοιαζε για σένα).
Άρα τι κάνουμε τώρα; Γιατί πρακτικά, εσένα αυτό σ’ ενδιαφέρει. Πρώτον θα βάλεις τα πράγματα κάτω να τα δεις ξεκάθαρα και ορθολογιστικά, δηλαδή: Όντως δεν θέλω να γίνω οδοντίατρος; Είμαι σίγουρος; Ή μήπως είμαι έξω απ’ τα νερά μου και τα ’χω παίξει λίγο;
Πάμε παρακάτω. Αν η απάντηση είναι «δεν γουστάρω με την καμία να ανακατεύω τα σάπια δόντια των άλλων», τότε σκέφτεσαι: Τι θέλω να κάνω; Λες θες να γίνεις μηχανολόγος. Δηλαδή; Τι, πού, πώς; Δες ποιες επιλογές εργασίας σού δίνει αυτό το πτυχίο (οι οποίες είναι πάρα πολλές, αλλά σ’ αρέσουν; Πρόσεξε, το επάγγελμα είναι ένα στοίχημα που αν το χάσεις θα ’ναι σοβαρή πηγή δυστυχίας για όλη σου τη ζωή. Ήρεμα το λέω).
Κρατάμε και τον μηχανολόγο. Τρίτο: Τι κάνω απ’ εδώ που είμαι; Ψάχνεις σχολές στην πόλη που είσαι τώρα. Και ψάχνω δεν σημαίνει σερφάρω στα σάιτ. Σημαίνει παίρνω τηλέφωνα, ρωτώ, πάω απ’ εκεί να δω, να συλλέξω πληροφορίες (θα τις χρειαστείς για μετά).
Δεν βρίσκεις κάτι; Κοιτάς σε άλλη χώρα. Στην τελική, ενήλικας είσαι, αν χρειαστεί να δουλέψεις για ένα χρόνο και να μαζέψεις λεφτά για να κάνεις την αλλαγή, θα το κάνεις. Δεν κατάλαβα, όλα έτοιμα θα τα βρούμε;
Και τέλος, όταν θα ξέρεις τι θες και πώς θα το πετύχεις, βρίσκεσαι με μπαμπά και μαμά τετ-α-τετ (αν δεν ξέρεις τι σημαίνει γκούγκλαρέ το) και τους το λες στα ίσα. «Παιδιά, δεν γουστάρω την οδοντιατρική, θέλω να κάνω αυτό, οι τρόποι που γίνεται είναι οι εξής και είμαι πρόθυμος να αρπάξω τη ζωή απ’ τα κέρατα και να τη φέρω εκεί που θέλω».
Στρώσου στη δουλειά. Άντε και πολύ τον κλάψαμε τον μακαρίτη.
Η ΣΞΜΞ
Προσθέστε σχόλιο