Κάπου τέλη Ιουνίου, η Λ. μού έστειλε ένα γραπτό μήνυμα στο ίνσταγκραμ. Θεώρησα ότι θα μιλάγαμε στα πλαίσια του ΣΞΜΞ, αλλά πριν προλάβω ν’ ανταποκριθώ, ακολούθησε μια σειρά φωνητικών μηνυμάτων γεμάτων αναστάτωση και θλίψη. Η Λ. είναι παλιά μου μαθήτρια κι έτσι αποφασίσαμε να τα πούμε από κοντά. Δεν ήταν σε θέση να γράψει απευθυνόμενη στο ΣΞΜΞ∙ τα συναισθήματά της την είχαν πνίξει εντελώς.
Τα όσα είπαμε ακολούθησε ένα poll στο ίνσταγκραμ, αφού ήθελα πραγματικά να δω τι σκέφτονται οι άνθρωποι και πώς διαχειρίζονται ένα τέτοιο ζήτημα. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Πόσα γεγονότα απ’ το παρελθόν θα εξομολογηθείς στη νέα σου σχέση; Θα τα πεις όλα, με κάθε λεπτομέρεια; Θα κρατήσεις κάποια για σένα κι αν ναι, ποια θα είναι αυτά;
Η Λ. βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση όταν ο σύντροφός της, μετά από σχεδόν ένα χρόνο που ήταν μαζί (δέκα μήνες για την ακρίβεια) χρησιμοποίησε εναντίον της κάτι που του είχε εκμυστηρευτεί για κάποια προηγούμενη σχέση της. Η Λ. δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί αυτή την επίθεση που στηριζόταν μεν σε μια αλήθεια για την ίδια, αλλά που ουσιαστικά αντιπροσώπευε έναν άλλο εαυτό της, μια άλλη Λ., σε μια άλλη ηλικία και σε μία άλλη φάση της ζωής της.
Στο poll που ανέβασα στο ίνσταγκραμ πολλοί/ες απάντησαν με τολμηρό ύφος ότι «λέω τα πάντα για το παρελθόν μου και δεν φοβάμαι τίποτα» ή «η ειλικρίνεια είναι σημαντική σε μία σχέση». Κάποιοι/ες παραδέχθηκαν ότι «λέω για το παρελθόν μου επειδή θέλω να μαθαίνω για το παρελθόν του άλλου» ή «θέλω να ξέρω με ποιες/ους ήταν πριν από μένα μήπως και συναντηθώ με κάποιους/ες τυχαία». Ένας μικρότερος αριθμός απάντησε ότι «λέω για το παρελθόν μου και ζητώ να μαθαίνω για τον άλλον, επειδή αυτό θα μου αποκαλύψει στοιχεία του χαρακτήρα του κι έτσι ξέρω τι να περιμένω».
Πώς η εξομολόγηση επηρεάζει την υφιστάμενη σχέση; Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να κρατήσεις μια ισορροπία ανάμεσα στο πριν και στο τώρα;
Με τη Λ. συμφωνήσαμε ότι κανείς δεν είναι ο ίδιος σε κάθε σχέση. «It takes two to tango», άρα η συμπεριφορά του Α εξαρτάται εν μέρει κι από τη συμπεριφορά του Β. Βέβαια, αν π.χ. ο Α είναι παθολογικά ζηλιάρης, όσο σωστός κι αν είναι ο Β, ο Α θα βρει λόγους κι αφορμές να κάνει σκηνές ζηλοτυπίας και να δημιουργήσει ένταση.
Η Λ. μού είπε ότι ο σύντροφός της την είχε ενημερώσει για τις προηγούμενές του σχέσεις αλλά χωρίς ιδιαίτερες λεπτομέρειες. «Δηλαδή τι σου ’χε πει;» τη ρώτησα. «Μου ανέφερε το όνομα της κοπέλας και πόσο καιρό ήταν μαζί. Σε ποια πόλη μένει και τι δουλειά κάνει… Βασικά πράγματα». Το ίδιο έκανε για όλες τις σχέσεις του που ’χε επιλέξει να της επισημάνει, δηλαδή μοιραζόταν τις πιο στοιχειώδεις πληροφορίες, χωρίς να αποκαλύπτει λεπτομέρειες. «Σου έλεγε γιατί τελείωσε η κάθε σχέση;» «Ναι, αν τον ρωτούσα, αλλά και πάλι χωρίς να το αναλύει και ιδιαίτερα».
Σε κάθε καινούργια γνωριμία όλοι θέλουμε να προβάλουμε τον καλύτερό μας εαυτό και να εντυπωσιάσουμε τον άλλον. Όταν αρχίζουν να δημιουργούνται συναισθήματα και δενόμαστε με τον/τη σύντροφό μας, γεννιέται η ανάγκη να πούμε πράγματα που μας πλήγωσαν, που μας στεναχώρησαν ή που μας απογοήτευσαν σε μια παλαιότερη σχέση, ίσως λάθη που τα μετανιώσαμε, ίσως ακόμα και να περηφανευτούμε κάπως για περιπέτειες που ζήσαμε, για μικρές ή μεγάλες τρέλες που κάναμε.
Υπάρχει όμως περίπτωση ό,τι πούμε να χρησιμοποιηθεί εναντίον μας στο μέλλον; Και πώς θα αποφύγουμε μία τέτοια δυσάρεστη κατάσταση;
Η Λ. με ρώτησε αν πίστευα ότι ο σύντροφός της είναι μνησίκακος. «Δεν το χωράει ο νους μου ότι γύρισε και μου χτύπησε κάτι τέτοιο! Έκρυβε κακία, δεν έκρυβε;» Την κοίταξα για λίγο πριν της απαντήσω. «Μπορεί να έκρυβε, μπορεί και όχι. Δεν είμαι μέσα στο μυαλό του για να ξέρω. Αλλά μπορεί να ήταν και η χρήση ενός όπλου που απλά έτυχε να βρεθεί στα χέρια του».
Αναπόφευκτα μοιραζόμαστε κάποιες ιστορίες από το παρελθόν με τις νέες μας σχέσεις. Αλλά αυτό θα πρέπει να γίνεται σε μία ισορροπία, πρώτον για να μην εκθέσουμε άλλους ανθρώπους (ό,τι κι να έχουν κάνει, όσο άσχημα κι αν χωρίσαμε) και δεύτερον για να μην προδικάσουμε εμάς τους ίδιους. Λάθη που έγιναν στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι θα επαναληφθούν. Εξάλλου, μια νέα σχέση είναι μια καινούργια αρχή. Γιατί να την επιβαρύνουμε με σκιές απ’ τα παλιά;
Ο καθένας μας θα πρέπει να κάνει μια ώριμη εσωτερική κουβέντα του στυλ: «Μοιράζομαι αυτό, δεν λέω το άλλο. Οφείλω να εξομολογηθώ αυτό, δεν χρειάζεται όμως να μπω σε λεπτομέρειες». Έτσι, προστατεύει τη νέα σχέση από φαντάσματα του παρελθόντος, αλλά είναι και ειλικρινής για σημαντικά πράγματα που έγιναν.
Κανείς δεν θέλει να τον στοιχειώνουν σκέψεις για το τι πέρασε ο/η σύντροφός του/της με άλλους ανθρώπους, αλλά χρειάζεται να γνωρίζει ποιοι άνθρωποι έπαιξαν καίριους ρόλους στο παρελθόν. Στην τελική, το παρελθόν μας είναι ένα κομμάτι μας που δεν θα απαρνηθούμε, αλλά ούτε θα το αφήσουμε να μας εμποδίσει να ζήσουμε όμορφα το παρόν.
Με τη Λ. αποχαιρετιστήκαμε μετά από την πολύωρη συζήτησή μας, έχοντας αναλύσει το θέμα ξανά και ξανά. Δεν κατέληξε σε κάποια απόφαση, αλλά η κουβέντα μας τη βοήθησε να ξεκαθαρίσει το μέσα της και να σκεφτεί πιο ήρεμα τι θα έκανε μετά.
@MariannaFlorou 2024 All rights reserved
Προσθέστε σχόλιο