Το καλοκαίρι, εκτός από μπάνια και παγωτά, φέρνει και ταινίες στα θερινά σινεμά ή στα σπίτια φίλων. Σε υπέροχες αυλές με χαμηλά δέντρα και λουλούδια, όπως και σε γουστόζικα μπαλκόνια με αναπαυτικούς καναπέδες και πολύχρωμες γλάστρες απόλαυσα 9 + 1 ταινίες, παρέα με ποπ κορν και μπίρα. Φυσικά και δεν είμαι κριτικός ταινιών αλλά μπορώ να δώσω τα δικά μου watch-it-or-leave-it για όσους ενδιαφέρεστε.
Πάμε να κουβεντιάσουμε για ταινίες!
Everybody knows (ισπανική ταινία του 2018 – Asghar Farhadi)
Αυτή η ταινία είχε όλα τα φόντα για να ’ναι ταινιάρα, με τους Penelope Cruz, Javier Bardem, Ricardo Danir σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Τελικά ήταν ταινιάρα; Χμ, εμένα προσωπικά μ’ άφησε με ερωτηματικά και δεν ήταν ερωτηματικά του στυλ «ας σκεφτεί μόνος του ο θεατής κι ας βρει την απάντηση». Ήταν ένα ξενέρωτο κλείσιμο σ’ ένα πολλά υποσχόμενο θρίλερ.
Η Cruz, μένει στο Μπουένος Άιρες και πηγαίνει στη Μαδρίτη, που είναι η γενέτειρά της, για τον γάμο της αδερφής της. Μαζί της έχει και τα δυο της παιδιά. Εκεί, όλα είναι πολύ χαρούμενα και φασαριόζικα, πολύ «μεσογειακά» θα λέγαμε, με φωνές, γέλια, πειράγματα, εφηβικά φλερτ και οικογενειακές διαφωνίες.
Μια μυστηριώδης απαγωγή όμως, θα φέρει τα πάνω κάτω και θ’ αποκαλυφθούν μυστικά πολλών χρόνων.
Δείτε το γιατί παίζει η Cruz και ο Bardem, δείτε το γιατί όσο κρατά το σασπένς είναι ωραίο αλλά μην περιμένετε και πολλά πολλά. *3/5*
Lars and the real girl (αμερικανική ταινία του 2007 – Craig Gillespie)
Πρωταγωνιστές οι Gosling, Schneider και Mortimer σ’ ένα συγκινητικό σκηνικό, που προκαλεί γέλιο σε κάποιες στιγμές αλλά ο προβληματισμός είναι εξαιρετικά μεγάλος. Ένα νεαρό ζευγάρι περιμένει το πρώτο του παιδί. Μαζί τους ζει κι ο αδερφός του συζύγου, ο οποίος όμως επιλέγει να μην μένει στο σπίτι αλλά σ’ ένα βοηθητικό κατάλυμα στην αυλή.
Η συμπεριφορά του μικρού αδερφού είναι ανησυχητική καθώς δύσκολα κοινωνικοποιείται, δεν αποδέχεται καμία πρόσκληση για φαγητό από τον αδερφό του και τη γυναίκα του, δεν συναναστρέφεται με συναδέλφους από τη δουλειά (παρ’ όλο που δείχνουν να τον συμπαθούν και να θέλουν να τον συμπεριλάβουν στην παρέα τους).
Μέχρι που ξαφνικά, ο Lars αποκαλύπτει στον αδερφό και τη γυναίκα του ότι έχει γνωρίσει μια κοπέλα και θα ’ρθει να μείνει μαζί του. Γεμάτοι χαρά ετοιμάζουν ένα δείπνο γνωριμίας. Εκεί τους περιμένει μία έκπληξη: Η κοπέλα του Lars είναι μία πλαστική κούκλα σεξ.
Με συγκίνησε η ανθρώπινη πλευρά που πρόβαλε η ταινία, ο τρόπος δηλαδή που το διαχειρίστηκε ο αδερφός του, η γυναίκα του, η γιατρός του και η μικρή κοινωνία της πόλης όπου έμενε. Δεν θα περιγράψω βέβαια τι ακολούθησε, αλλά η αίσθηση που μου άφησε η ταινία ήταν ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι εάν παραμείνουμε άνθρωποι με τους γύρω μας, υπάρχουν ακόμα ελπίδες να σωθεί ο κόσμος. *3.5/5*
3000 years of longing (αμερικανική ταινία – 2022, George Miller)
Είχα προσδοκίες να δω ένα «παραμύθι» με πρωταγωνιστές τους Swinton και Elba αλλά απογοητεύτηκα. Χμ, αρχίζει ωραία μεν αλλά μετά παραγίνεται φαντασιακό και ταυτόχρονα επιδιώκει να είναι και σύγχρονο κι εκεί κάπου το χάνει.
Μία γυναίκα που ανήκει σε μία ομάδα «παραμυθάδων» πηγαίνει στην ετήσια μάζωξη που γίνεται στην Κωνσταντινούπολη. Τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν αγοράζει ένα παλιό αντικείμενο από το παζάρι. Προσπαθεί να το καθαρίσει στο ξενοδοχείο και ‒σωστά μαντέψατε‒ ξεπηδάει από μέσα ένα πελώριο τζίνι το οποίο μιλάει μόνο αρχαία ελληνικά (!!) Ευτυχώς η γυναίκα ξέρει κάποια αρχαία και συνεννοούνται. Σύντομα όμως, το τζίνι, επειδή είναι τζίνι, μαθαίνει αγγλικά σε χρόνο dt κι όλα μπαίνουν στη θέση τους.
Η ταινία προσπαθεί να θίξει το θέμα της μοναξιάς και της ανάγκης για συντροφικότητα αλλά το πάντρεμα με το τζίνι και τα παραμύθια της Χαλιμάς (στην κυριολεξία) δεν απέφερε καρπούς. *2/5*
Η φωτογραφία (ελληνική ταινία του 1986 ‒ Νίκος Παπατάκης)
Παλιά ταινία με τη χαρακτηριστική σκηνοθεσία της εποχής και πρωταγωνιστές τους Τσάγκα, Ζάρπα και Ρέτσο. Η ταινία πραγματεύεται κάτι που δυστυχώς είναι ακόμα σύγχρονο: Το μέσον και τις γνωριμίες που πρέπει να έχει κάποιος για να πετύχει στη ζωή του. Στην αντίθεση περίπτωση βρίσκει εμπόδια και συχνά τον κατατρέχουν αναποδιές και κακοτυχία. Μέσα σε όλα αυτά, το σενάριο περιπλέκει κι άλλο τη ζωή του πρωταγωνιστή, αφού ο ίδιος υφαίνει έναν ιστό από ψέματα απ’ τον οποίο είναι τρομακτικά δύσκολο να ξεφύγει.
Βρισκόμαστε στην Καστοριά το 1971. Στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα δικτατορία κι ο πρωταγωνιστής, μόλις έχει ολοκληρώσει τη στρατιωτική του θητεία βιώνοντας βασανιστήρια αφού είναι γιος αριστερού (ο οποίος πατέρας του είχε πεθάνει όταν το παιδί ήταν πολύ μικρό). Ψάχνοντας για δουλειά βρίσκει παντού κλειστές πόρτες κι αποφασίζει να μεταναστεύσει στη Γαλλία, ζητώντας βοήθεια από έναν συμπατριώτη του που ζει εκεί πάρα πολλά χρόνια.
Στην προσπάθειά του να ’ναι έντιμος, δημιουργεί εχθρούς πριν ακόμα φτάσει στη Γαλλία. Εκεί ο συμπατριώτης του, του προσφέρει άπλετη βοήθεια και τον εκπαιδεύει για να γίνει γουναράς. Μία σοβαρή παρεξήγηση όμως κι ένα φαινομενικά αθώο ψέμα, θα οδηγήσουν τον νεαρό άντρα σε ακραίες ενέργειες.
Μου κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον, με τρόμαξε και με προβλημάτισε. Δείτε το. *4/5*
The sitting duck (La syndicaliste – γαλλική ταινία του 2022 ‒Jean-Paul Salome)
Ένα πολιτικό θρίλερ με τους Huppert, Gadebois και Demaison. Ωραία σκηνοθεσία σ’ ένα σενάριο μάλλον τετριμμένο αλλά πάντα επίκαιρο. Με έβαλε σε σκέψεις για την αθωότητα ή την ενοχή της πρωταγωνίστριας, διαστρέβλωσε κάπως την αλήθεια σε μερικές στιγμές και γενικά παρακολούθησα την ταινία μ’ ενδιαφέρον.
Μία πολιτικός αντιστέκεται στο κατεστημένο για κέρδη και δόξα, υπερασπιζόμενη τα δικαιώματα των εργατριών. Σύντομα πέφτει θύμα κακοποίησης και μάλιστα, μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Όντως έτσι έγιναν τα πράγματα; Υπάρχουν αποδείξεις για όλα αυτά;
Η πρωταγωνίστρια διαθέτει μια ξεχωριστή φυσιογνωμία σοβαρής προσωπικότητας αλλά ταυτόχρονα, δεν μπορείς ν’ αποφύγεις την αμφισβήτηση. Το μυαλό μπορεί να παίξει επικίνδυνα παιχνίδια. *3.5/5*
Irrational man (αμερικανική ταινία του 2015 – Woody Allen)
Με πρωταγωνιστές τους Phoenix και Stone, ο Woody Allen συνθέτει μία πολύ ωραία ταινία. Καλοκαίρι, σε μία δροσερή ατμόσφαιρα, ένας καθηγητής φιλοσοφίας καταφθάνει σ’ ένα κολλέγιο ως προσωρινός συνεργάτης. Η φήμη του προηγείται της άφιξής του κι εντέλει τα φτιάχνει με μία έξυπνη και σέξι φοιτήτριά του.
Αλκοολικός, κυνικός και απαισιόδοξος∙ παρ’ όλα αυτά, γοητεύει τη νεαρή κοπέλα που τον βλέπει ως εξαιρετικά σπουδαίο και προσπαθεί να τον βοηθήσει να βγει απ’ το τέλμα που ’χει πέσει.
Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια κι ο περίεργος καθηγητής θα βρει έναν τρόπο να δώσει νόημα στην άχαρη ζωή του.
Δράμα, κωμωδία και θρίλερ συνυπάρχουν μαεστρικά σ’ αυτή την ταινία του Woody Allen. Δείτε την, θα σας αρέσει και θα περάσετε όμορφα. *4/5*
Murina (κροατική ταινία, 2021 – Antoneta Alamat Kusijanovic)
Η πρώτη εμφάνιση της Filipovic ‒η οποία αποδείχθηκε εκπληκτική στον ρόλο της‒ παρέα με τους Lucev και Curcic ήταν … υποβρύχια, μια που η ταινία διαδραματίζεται σ’ ένα νησί στις κροατικές ακτές. «Murina» σημαίνει μέδουσα και η 17χρονη Γιούλια καταφέρνει να ψαρέψει μία μέδουσα βουτώντας σε βάθος πολλών μέτρων.
Η ζωή της είναι μία ρουτίνα με τον καταπιεστικό πατέρα της να ελέγχει τα πάντα, να τη βρίζει, να την αποπαίρνει, μέχρι και να χειροδικεί εναντίον της. Η μητέρα της, άβουλη και σιωπηλή, απλά ανέχεται τη συμπεριφορά του συζύγου της.
Όλα αλλάζουν όταν στο νησί καταφθάνει ένας παλιός φίλος του ζευγαριού, πολύ πλούσιος, κοσμογυρισμένος και σχετικά γοητευτικός, με την πρόθεση ν’ αγοράσει ένα παραθαλάσσιο οικόπεδο για να χτίσει ένα ξενοδοχείο. Ο πατέρας δεν μπορεί να κρύψει την αγωνία του για να πετύχει η πώληση αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να προστατέψει τη γυναίκα του από το έντονο φλερτ του ξένου. Παράλληλα, διαπιστώνει για πρώτη φορά ότι η κόρη του, που τη θεωρούσε ένα άγουρο κορίτσι, είναι πλέον ένα χυμώδες θηλυκό που τραβά τα βλέμματα των αντρών.
Έντονες σκηνές, βαθιά υπονοούμενα συναισθήματα, μία συνεχής ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σχοινί… Όλα αυτά, σαν κομμάτια που οδηγούν στην ενηλικίωση της Γιούλια.
Το τέλος μας άφησε κάπως ξεκρέμαστους, το ομολογώ, αλλά ήταν ένα συναρπαστικό ταξίδι σκέψεων, αγανάκτησης και εφηβικού έρωτα. *4/5*
Ο απόστρατος (ελληνική ταινία του 2019 – Ζαχαρίας Μαυροειδής)
Η ταινία έχει καλό κάστινγκ (Σαράντης, Φέστα, Παπαγεωργίου, Μαυρόπουλος) και σαν ιδέα είναι συγκινητική κι αληθινή, όμως εμένα προσωπικά δεν μ’ έπεισε όπως θα ’θελα. Κάπου ίσως κουράστηκα λίγο ή μ’ έχασε, δεν ξέρω.
Ένας νέος άντρας μετακομίζει προσωρινά στο άδειο σπίτι του παππού του (παλιός στρατηγός) γιατί δεν έχει πού αλλού να μείνει. Εκεί, προσπαθεί να δικτυωθεί στον χώρο του εμπορίου φέρνοντας μηχανές καφέ. Γνωρίζεται με τους γείτονες, κάνει φίλους κι αναπτύσσει μια ιδιαίτερη φιλία μ’ έναν παλιό φίλο του παππού του. Οι προσπάθειές του για οικονομική σταθερότητα αποβαίνουν άκαρπες. Παράλληλα, ανακαλύπτει ένα μεγάλο μυστικό για τον παππού του. *2.5/5*
El sustituto (Ο αντικαταστάτης ‒ ισπανική ταινία του 2021 – Oscar Aibar)
Το ’χουν οι Ισπανοί με τις αστυνομικές ταινίες και δει μυστηρίου! Με τους Gomez και Luengo, η ταινία τραβά την προσοχή από την πρώτη στιγμή και συνεχίζει να καθηλώνει καθ’ όλη τη διάρκεια.
Σαν ιδέα δεν είναι πρωτότυπη αλλά κάνει μια γενναία βουτιά σε μια άλλη δεκαετία και κρατά με σθένος τον χαρακτήρα της. Μία νεαρή δημοσιογράφος ανοίγει ξανά μια παλιά υπόθεση και προσεγγίζει τη γιατρό που θεωρεί ότι είναι η γυναίκα κλειδί για να ρίξει φως στην αλήθεια. Πρόκειται για τον Αντρές που μετατίθεται σε μία μικρή πόλη για ν’ αντικαταστήσει έναν συνάδελφο αστυνομικό. Ο τελευταίος βρέθηκε νεκρός από μεγάλη δόση ναρκωτικών.
Ο φάκελος φαινομενικά έχει κλείσει, όμως ο Αντρές είναι αποφασισμένος να βρει τι κρύβεται πίσω από τον θάνατο του προκατόχου του. Η έρευνα θα φέρει στην επιφάνεια ένα σάπιο κρατικό σύστημα και τα ονόματα πολλών ανθρώπων, θύματα της απληστίας κάποιων ανωτέρων.
Βλέπεται ευχάριστα και με σασπένς! *3.5/5*
Τζαμάικα (ελληνική ταινία του 2017 – Ανδρέας Μορφωνιός)
Κωμωδία μεν, δραματική δε. Με τους Μουρατίδη, Παπαδόπουλο και Παπαχαραλάμπους στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, ο σκηνοθέτης στήνει ένα πολύπλευρο πλην γνώριμο σκηνικό: Δύο αδέρφια που έχουν χρόνια να μιλήσουν και ξαναβρίσκονται όταν πεθαίνει η μητέρα τους, ο ένας αδερφός πλούσιος κι επιτυχημένος, ο άλλος χρεοκοπημένος με μία χειριστική σύζυγο και μία απαιτητική πεθερά.
Η ζωή θα τους αναγκάσει να δουν μια άλλη πλευρά της και να θυμηθούν ποιοι πραγματικά είναι. Να βουτήξουν ‒μεταφορικά και κυριολεκτικά‒ στις αναμνήσεις που τους δίνουν την πραγματική τους ταυτότητα και συγχρόνως, να ξεκαθαρίσουν το τοπίο που τους κρατούσε χρόνια μακριά.
Συγκινητικό, αστείο, γλυκό. Να το δείτε. *3.5/5*
Προσθέστε σχόλιο