Διάβασα τους «Πιτσιγάτους» της Μαριάννας (μου επιτρέπει να χρησιμοποιώ το μικρό της όνομα μια που τη γνωρίζω πολλά χρόνια τώρα) και ομολογώ ότι ευχαριστήθηκα την ανάγνωση και το ταξίδι! Είναι ένα γλυκό βιβλίο, ευαίσθητο, γεμάτο μουσική και συναισθήματα, καλογραμμένο και περιποιημένο τόσο σαν περιεχόμενο όσο και σαν έκδοση.
Η Άννα λοιπόν, είναι μουσικός και αγαπά πολύ τα ζώα (ιδιαίτερα τους γάτους). Στο σπίτι της φιλοξενεί εφτά γάτες ώσπου μια μέρα, έρχεται στην παρέα ακόμα ένα αδέσποτο και ταλαιπωρημένο γατί με τη δική του ιστορία…
Η οικογένεια των γάτων είναι πραγματικά πολύ σπουδαία, από κάθε άποψη. Η Φώφη είναι η αρχηγός, ο Ντίλαν ο ακαδημαϊκός, η Ροκ, ο Λίο, ο Μάνος και οι αδερφές Μέρεντιθ και Κλάραμπελ. Το κάθε γατί έχει τη δική του προσωπικότητα, έναν μοναδικό χαρακτήρα και ιδιαίτερη συμπεριφορά. Το νέο μέλος της παρέας βαφτίστηκε Όλιβερ (παρ’ ότι κορίτσι) κι έγινε γρήγορα δεχτό από τους υπόλοιπους.
Ο τρόπος που πήραν οι γάτες τα ονόματά τους παρουσιάζει τρομερό ενδιαφέρον. Ο Ντίλαν ονομάστηκε έτσι όχι από τον Μπομπ Ντίλαν όπως κάποιος θα υπέθετε αλλά από τον Ουαλό ποιητή Ντίλαν Τόμας! Η δε Φώφη από τον Φιλέας Φογκ και η Όλιβερ από τον Όλιβερ Τουίστ.
Η παρέα των Pizzigatti μπλέκει σε διάφορες περιπέτειες. Όμορφες εικόνες, συγκινητικές, γεμάτες ευαισθησία, χιούμορ και μουσική ‒πολλή μουσική!‒ συνθέτουν το σκηνικό της κοινής ζωής και πορείας των Pizzigatti. Μία έξοδος οδηγεί σε μία γατοπαράσταση του Καρόλου (όπως Κάρολος Κουν!), καντάδες κάτω απ’ το παράθυρο από έναν ερωτοχτυπημένο γάτο, μία γάτα στο ραδιόφωνο να κάνει εκπομπή με την Άννα ‒ακόμα και μια προβολή θερινού σινεμά στην αυλή ενός σπιτιού!
—Όχι, σωστά έγραψαν οι εφημερίδες. Δεν ήταν πυροσβέστης στη πραγματικότητα. Υποδυόταν τον πυροσβέστη για μια θεατρική παράσταση, όπως κατάλαβα λίγο αργότερα. Ήταν όμως αργά, δεν υπήρχε τρόπος να βγω από το θέατρο χωρίς να προκαλέσω αναστάτωση. Οπότε σκέφτηκα να τον περιμένω να τελειώσει αυτά που είχε να πει και κάθισα σε μια πολυθρόνα.
Ήταν ωραία αίσθηση. Μία πολυθρόνα μαλακή, βελούδινη. Καιρό είχα να αισθανθώ τόσο όμορφα. Κανένας δεν φαινόταν να ενοχλείται από την παρουσία μου. Ίσα ίσα, το απολάμβαναν. Δεν περίμενα πως θα γινόταν κάτι τέτοιο θέμα σε εφημερίδα και μάλιστα πρωτοσέλιδο. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι αποζητούν κάτι ασήμαντο, ανώδυνο για να ξεχνούν τα δικά τους σημαντικά και άλυτα.
Το βιβλίο της Μαριάννας γράφτηκε μες απ’ την καρδιά της με όλη της την αγάπη για τις γάτες και τη φροντίδα που προσφέρει και η ίδια σ’ αυτές, ντύθηκε με στίχους και μελωδίες και μας ταξίδεψε σ’ έναν κόσμο ρομαντικό, αυθεντικό και πλημμυρισμένο από τέχνη και αγάπη.
Η Μιμή ζήτησε να αναλάβει το στήσιμο του ρεπερτορίου. Μεγάλη ανακούφιση για όλους, καθώς κανείς άλλος δεν είχε τόση επαφή με τη μουσική.
«Θα διαλέξω τραγούδια στο πνεύμα των ημερών», μας ανακοίνωσε, «αλλά και γνωστές άριες που ταιριάζουν σε μια κολορατούρα όπως είμαι εγώ».
Άλλο και τούτο πάλι. Κάποιος μάλλον της είχε φουσκώσει τα μυαλά.
Κάποιος που κατοικούσε ψηλά στο λόφο!
Το συνιστώ σε μικρούς και μεγάλους που θέλουν ένα ταξίδι διαφορετικό με βαθύ νόημα, ένα ταξίδι που θα δώσει την ευκαιρία να δούμε τον κόσμο μας μέσα από άλλα μάτια ‒τα μάτια των Pizzigatti!
@MariannaFlorou 2022 All rights reserved
1 Σχόλιο
Μαριάννα μου, σ’ ευχαριστώ πολύ για αυτή την τόσο οξυδερκή και πλούσια σε εικόνες κριτική. Με συγκίνησες βαθύτατα!
Προσθέστε σχόλιο