Το «Τάλγκο» είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, δίνοντας μια αμεσότητα στην ιστορία. Λες και δεν αρκεί ο Έρωτας που ’χει ποτίσει κάθε σελίδα αυτού του βιβλίου. Μα πόσο εύκολο είναι να ζεις έναν Έρωτα μάταιο, γιγάντιο και αδιέξοδο;
Για πρώτη φορά τον παρατήρησε, καθισμένη σ’ ένα μεγάλο μοβ μαξιλάρι. Άραγε προέβλεψε τον τυφώνα που την περίμενε; Άραγε διαισθάνθηκε ό,τι θα επακολουθούσε; Τώρα, μπροστά σε μία γραφομηχανή, αγωνίζεται να απαντήσει στο γράμμα του, που περιμένει τόσες μέρες.
Ο γάμος της μετρά οχτώ χρόνια και της φαίνεται περίεργο που ερωτεύτηκε κάποτε τον άντρα της ‒αν όντως τον είχε ερωτευτεί‒ έζησε μαζί του τη δικτατορία, αλλαγές, δυσκολίες, θανάτους, χαρές.
Και ξαφνικά ήρθε εκείνος.
Απών από την Ελλάδα για χρόνια, ευγενικός, γοητευτικός και πλέον επιτυχημένος. Ένας άντρας που δούλεψε σκληρά για ν’ ανέβει τα σκαλοπάτια της επιτυχίας και της αναγνώρισης, κουβεντιάζει μαζί της για τον Μικρό Ήρωα και χαμογελά.
Τολμά να του στείλει παλιά περιοδικά. Τολμά να την πάρει τηλέφωνο, προτού τα λάβει.
«Σου ’χω στείλει κάτι κι εγώ». Παριζινή βροχή. Της έστειλε ένα μπουκαλάκι από βροχή που ’χε μαζέψει στο Παρίσι.
Γράμματα ταξιδεύουν για την Αθήνα και το Παρίσι, τηλεφωνήματα γεμίζουν την καθημερινότητα των δύο ανθρώπων δίνοντάς τους μια όμορφη νότα και αισιοδοξία για τη ζωή. Ποιος μπορεί να καταλάβει τι βιώνει ένας ερωτευμένος; Πώς μπορεί να ερμηνευτεί η ώθηση για δράση όταν κάποιος βρίσκεται στον κυκλώνα του έρωτα;
Γράφουν, μιλάνε, συναντιούνται στη Βαρκελώνη, ζουν ένα όνειρο όπου δεν χωράει κανείς άλλος. Αναλύουν μικρά πράγματα, παίζουν με διπλές λέξεις, γελάνε, δένονται με στιγμές, φωλιάζουν στην καρδιά τους εικόνες γεμάτες γλύκα.
Όλο το βιβλίο είναι ένα ταξίδι στο τώρα που αγωνίζεται να χωρέσει σ’ ένα γράμμα, στο χθες που πέρασαν μαζί δύο άνθρωποι και στο αύριο που δεν θα ’ρθει ποτέ. Ο Αλεξάκης, με όμορφη πένα συνθέτει με τις λέξεις ένα βαθύ ερωτικό τοπίο, χωρίς δράμα, αλλά με τη βαρύτητα που του αξίζει. Αγκαλιάζει την ανθρώπινη λιγοθυμιά μπροστά στο ανεκπλήρωτο και τολμά να φιλήσει την πληγή που όσο κι αν φαίνεται να επουλώνεται, δεν παύει να υπάρχει.
«Τάλγκο» είναι το όνομα του νυχτερινού τρένου που συνέδεε το Παρίσι με τη Βαρκελώνη.
@MariannaFlorou 2023 All rights reserved
Προσθέστε σχόλιο