Το «Τζιρασόλι της Μαρίας», όπως το αποκαλούμε στις λογοτεχνικές παρέες, έχει συντροφεύσει τις καλοκαιρινές μου μέρες. Τρυφερό, γρήγορο, αγαπησιάρικο και ταξιδεμένο -ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και συναισθήματα.
Η Λένα, μία κοπέλα που φαινομενικά ζει μία όμορφη και οργανωμένη ζωή, τακτοποιημένη θα λέγαμε, παίρνει τη μεγάλη απόφαση να εγκαταλείψει τον σύζυγό της που την αγαπάει αλλά έχει πέσει θύμα της ρουτίνας του και να μετακομίσει σε μία άλλη χώρα, αναζητώντας την αλήθεια της και τον προορισμό της ίδιας της της ζωής.
Έτσι, αγοράζει ένα κτήμα με ηλίανθους νότια της Σιένα και πέφτει με τα μούτρα στη δουλειά. Βοηθός της ο Μαρτσέλο και η γυναίκα του η Ρενάτα, άγρυπνος φρουρός ο αρχιτέκτονας Αντόνιο που δεν κρύβει τις ερωτικές προθέσεις του για τη Λένα και φυσικά, πολλοί εργάτες που δουλεύουν ακούραστα τη γη, για να αναπτυχθούν οι ηλίανθοι και να επιδιορθωθεί το καινούργιο της σπίτι.
Το καλοκαίρι ήρθε ορμητικό με αφόρητη ζέστη και μια περίεργη υγρασία για την περιοχή. Καθισμένη στη βεράντα η Λένα απολάμβανε το τοπίο πίνοντας λεμονάδα.
Όλα αλλάζουν όμως όταν τη θέση του γεωπόνου θα αναλάβει ο Αμαντέο, ένας μοναχικός και μυστήριος άντρας που ενώ παρουσιάζεται στο κτήμα μόνο τις ώρες εργασίας του και δεν είναι καθόλου ομιλητικός, εντούτοις εκφράζει μία έγνοια, τόσο για τους ηλίανθους όσο και για την ίδια τη Λένα.
Ξέρει, σκέφτηκε ο Αμαντέο και μια ανατριχίλα διαπέρασε το κορμί του. Και αν η Ρενάτα μιλούσε στη Λένα προτού να τα μάθει από εκείνον; Αυτό θα ήταν η καταστροφή για τη σχέση τους. Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι τελικά τα μυστικά που της είχε αποκρύψει ήταν περισσότερα από όσα είχε μοιραστεί μαζί της. Πήρε μια βαθιά ανάσα.
Τα πράγματα δεν αργούν να περιπλακούν και μάλιστα μ’ ένα παράξενο τρόπο. Ιστορίες από το παρελθόν εμφανίζονται ξαφνικά δίνοντας άλλο ρόλο σε κάποιους από τους ήρωες, ξεθάβοντας φαντάσματα του χθες τα οποία διεκδικούν την αλήθεια και την αποκατάσταση δικαιοσύνης. Όλα αυτά, μέσα στο υπέροχο τοπίο των ηλίανθων, στις μυρωδιές από τη μαγειρική της Ρενάτας και το πλούσιο ιταλικό κρασί.
Την κοίταξε και δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ακριβώς σκεφτόταν. Το βλέμμα της ήταν σκοτεινό. Αυτό που τον έκαιγε ήρθε απότομα στα χείλη του. «Λένα, τι γύρευες στο σπίτι του Αντόνιο εκείνο το βράδυ, και μάλιστα έπειτα απ’ ότι είχε συμβεί;»
Τον κοίταξε με αγριεμένα μάτια. «Αμαντέο, εσύ τι γυρεύεις στη ζωή μου τόσο καιρό;»
Το «Τζιρασόλι» με ταξίδεψε, μ’ έκανε να συγκινηθώ και να γελάσω, να «δω» ρομαντικές εικόνες και να ζήσω για λίγο, μέσ’ από την ηρωίδα και τις περιπέτειές της, ανθρώπινες, αυθεντικές ιστορίες στην ιταλική επαρχία με φόντο τους ηλίανθους…!
@MariannaFlorou 2022 All rights reserved
Προσθέστε σχόλιο