Μετά από τόσες φορές που μιλήσαμε, είπα να γράψω κι εδώ.
Λοιπόν ήμουν 15 (σχεδόν 16 χρόνων)όταν τον γνώρισα, ήταν πολύ καλός μαζί μου και είχαμε πολλά κοινά ενδιαφέροντα. Μιλούσαμε με τις ώρες (για τα μάτια του κόσμου ήμασταν απλά φίλοι) και μεταξύ μας δηλαδή πάλι φίλοι ήμασταν, αλλά είχαμε συναισθήματα ο ένας για τον άλλο και ας μην το παραδεχόμασταν. Εγώ όταν ήξερα πως θα βγούμε ή όταν ήξερα πως θα τον δω, μετρούσα τις ώρες αντίστροφα και τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα… Ήταν πάντα στο μυαλό μου, στην κάθε μου σκέψη, κάθε φορά που ένιωθα άγχος για κάτι, σκεφτόμουν το χαμόγελό του και μου περνούσε όλο το άγχος. Ίσως ήταν και τα λόγια (όχι μόνο η φωνή του) που μου ακούγονταν σαν μελωδία αλλά ακουμπούσε η φωνή του στην ψυχή μου, με αγκάλιαζε για να με ηρεμήσει. Ακόμα κι όταν δεν ήμασταν μαζί, η σκέψη ότι υπάρχει στην καθημερινότητα μου αυτός ο άνθρωπος, με ηρεμούσε.
Όταν επιτέλους παραδεχτήκαμε τα συναισθήματα μας (μετά από έναν ολόκληρο χρόνο) αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τη σχέση. Ήταν οι πιο ωραίοι μήνες της ζωής μου, ναι δυστυχώς κράτησε μόνο για 8 μήνες αλλά αυτοί οι μήνες ήταν υπέροχοι, μου άρεσε που δεν άλλαξε καθόλου η σχέση που είχαμε πριν. Ήταν το αγόρι μου, ο φίλος μου, ο υποστηρικτής μου. Ήταν για εμένα όλα όσα χρειαζόμουν.
Κάποια στιγμή όμως εκείνος πήγε στον στρατό και τα πράγματα άλλαξαν… Είχε μια νευρικότητα, ένταση και προς το τέλος άρχισε να απομακρύνεται. Αποφασίσαμε μετά από πολλούς καυγάδες και εντάσεις, να το λήξουμε.
Πέρασαν κάποιοι μήνες και προφανώς ούτε εγώ ούτε κι εκείνος μπορούσαμε να ξεχάσουμε ο ένας τον άλλον και να προχωρήσουμε. Τελικά, έγινε μια επανασύνδεση, είπαμε να προσπαθήσουμε ξανά να βρούμε την αρχική μας αγάπη, έρωτα, σύνδεση, πάθος, όπως θέλετε πείτε το, αλλά και πάλι έληξε άδοξα. Το γυαλί άμα ραγίσει που λένε…
Έχει περάσει ένας χρόνος και κάτι μήνες (ίσως νιώθω ακόμα κάτι για εκείνον) αλλά μου απόδειξε πλέον πως δεν αξίζει να είναι δίπλα μου αυτός ο άνθρωπος… Έκανε μία σχέση με μία κοπέλα αλλά συνεχίζει να μου στέλνει μηνύματα. Τον έκανα block από το ίνστα, από το τηλέφωνο μου, προσπαθώ να μην τον έχω καθόλου στη ζωή μου αλλά πάλι βρίσκει τρόπο να εμφανίζεται μπροστά μου… Θα βγω έξω και να τος στο δίπλα τραπέζι, θα είμαι σπίτι και θα περάσει έξω από το σπίτι μου με τ’ αυτοκίνητο και τη μουσική τέρμα. Πλέον, βάζει τους φίλους του να μου στέλνουν μηνύματα και να μου λένε ότι θέλει να μου μιλήσει και να μου ζητήσει συγγνώμη! Αποφεύγω τα πάντα αλλά με αναστατώνει όλο αυτό… Πρέπει να τον σβήσω εντελώς από την ψυχή μου, γιατί ο εαυτός μου φθείρεται μαζί του και το νόημα είναι να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μέσα από την σχέση σου… Όχι να υποφέρεις….
——————————————–
Ρομαντικά μας τα λες, κοπελιά! Αν και πολύ φοβάμαι, ότι το ρομαντικό που νιώθεις εσύ είναι στην τελική λίγο ψυχωτικό εκ μέρους του. Τι σημαίνει έχει σχέση και στέλνει σε σένα μηνύματα; Είμαι πολύ old school που θεωρώ ότι, όταν είσαι σε σχέση, δεν στέλνεις ερωτικά μηνύματα δεξιά κι αριστερά; Έχω βέβαια και μια άλλη απορία: Εσύ πιστεύεις ότι μόνο σε σένα στέλνει μηνύματα; Α καλά…
Δηλαδή αυτό το παλικάρι, χώρισε μαζί σου (δεν λέω ότι σε χώρισε, εννοώ χωρίσατε κοινή συναινέσει τελοσπάντων) βρήκε μία άλλη, όμως εξακολουθεί να σε … Ενοχλεί; Διεκδικεί; Εξακολουθεί να προσπαθεί να σε κρατήσει; Και για ποιο λόγο, παρακαλώ; Πόσο νάρκισσος είναι για να θέλει να τον κυνηγάνε όλες; Δεν σου κάνει κομματάκι άρρωστο όλο αυτό;
Λοιπόν, άκου ματάκια μου. Μπλοκ από ίνστα, τηλέφωνο, τα πάντα. Και τους φίλους του επίσης. Κι άμα δεις τα ζόρια, καλό θα ήταν να κάνεις και μια αναφορά στην αστυνομία ότι ο τάδε σ’ ενοχλεί, περνά απ’ το σπίτι σου, προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σου κλπ κλπ. Για να είμαστε και ασφαλείς.
Βγες με την παρέα σου και πέρνα καλά, διασκέδασε! Μην ασχοληθείς άλλο, τέρμα.
Η ΣΞΜΞ
Προσθέστε σχόλιο