Η γιόγκα θεωρείται ένα από τα έξι βασικά φιλοσοφικά συστήματα της Ινδίας. Πηγάζει από τις Βέδες, μία αρχαία συλλογή από σανσκριτικούς ιερούς ύμνους και ποιήματα, φιλοσοφικές εικασίες, πνευματικές διδαχές και τελετουργικές παραδόσεις ηλικίας τουλάχιστον 3.500 ετών.
Οι αρχαίοι γιόγκις, οι ασκούμενοι στη γιόγκα, ήταν αναζητητές της αλήθειας. Εξερευνούσαν τη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας και μάθαιναν να ζουν σε αρμονία με τον εαυτό τους και το περιβάλλον.
Θεωρούσαν το σώμα ως ναό της ψυχής, της πιο βαθιάς και γνήσιας ταυτότητας του ατόμου. Στη φιλοσοφία της γιόγκα, ο νους θεωρείται η κινητήρια δύναμη, ενώ το συναίσθημα και η ευφυία κινητοποιούν το σώμα σε δράση. Εμπνευσμένοι από τα τοπία και τα στοιχεία της φύσης, από τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά, οι γιόγκις ανέπτυξαν ένα σύστημα σωματικών κινήσεων και στάσεων για να έχουν καλή υγεία και ασκήσεις αναπνοής και διαλογισμού για να απελευθερώσουν μέσα στο άτομο το ανώτερο δυναμικό του.
Στην Μπαγκαβάτ Γκίτα (Το Άσμα του Κυρίου), τμήμα του σανσκριτικού έπους Μαχαραμπάτα, περιγράφονται τα διαφορετικά μονοπάτια της γιόγκα. Η Μπαγκαβάτ Γκίτα είναι ένας διάλογος μεταξύ του νεαρού πολεμιστή, πρίγκιπα Αρτζούνα, και του Κρίσνα. Εδώ, εγείρονται τα αιώνια ζητήματα- ηθική διαβίωση και τα ηθικά διλήμματα, η ανιδιοτέλεια, η σταθερότητα του νου. Ο Κρίσνα σκιαγραφεί τρία μονοπάτια προς τη θείωση: Την τζνάνα γιόγκα, το μονοπάτι τα γνώσης και της σοφίας, την μπάκτι γιόγκα, το μονοπάτι της αφοσίωσης και της αγάπης και την κάρμα γιόγκα, το μονοπάτι της ανιδιοτελούς υπηρεσίας και της δράσης. Καθένα από τα μονοπάτια απευθύνεται σε διαφορετικούς ανθρώπινους χαρακτήρες. Όλα τους, όμως, μοιράζονται τους ίδιους στόχους: την πραγμάτωση του εσωτερικού δυναμικού μας, την εύρεση της αληθινής μας φύσης, την απόκτηση υγείας και ευτυχίας, την αφύπνιση της συμπόνιας.
Πηγή: Jean Hall, «ΓΙΟΓΚΑ», Εκδόσεις Κοχλίας, Αθήνα 2005
Προσθέστε σχόλιο